A case of Legionnaires' disease with severe rhabdomyolysis misdiagnosed as COVID-19.

Background: COVID-19 case numbers have begun to rise with the recently reported Omicron variant. In the last two years, COVID-19 is the first diagnosis that comes to mind when a patient is admitted with respiratory symptoms and pulmonary ground-glass opacities. However, other causes should be kept in mind as well. Here we present a case of Legionnaires' disease misdiagnosed as COVID-19. Case presentation: A 48-year-old male was admitted with complaints of dry cough and dyspnea. Chest computed-tomography revealed bilateral ground-glass opacities; therefore, a preliminary diagnosis of COVID-19 was made. However, two consecutive COVID PCR tests were negative and the patient deteriorated rapidly. As severe rhabdomyolysis and acute renal failure were present, Legionnaires' disease was suspected. Urine antigen test for Legionella and Legionella pneumophila PCR turned out to be positive. The patient responded dramatically to intravenous levofloxacin and was discharged successfully. Discussion: Legionnaires' disease and COVID-19 may present with similar signs and symptoms. They also share common risk factors and radiological findings. Conclusions: Shared clinical and radiological features between COVID-19 and other causes of acute respiratory failure pose a challenge in diagnosis. Other causes such as Legionnaires' disease must be kept in mind and appropriate diagnostic tests should be performed accordingly.

The impact of COVID-19 pandemic on nosocomial multidrug-resistant bacterial bloodstream infections and antibiotic consumption in a tertiary care hospital Auswirkungen der COVID-19-Pandemie auf nosokomiale Blutstrominfektionen durch multiresistente Bakterien und auf den Antibiotikaverbrauch in einem Krankenhaus der Tertiärversorgung

We investigated the change in the epidemiology of nosocomial bloodstream infections (BSIs) caused by multidrug-resistant bacteria during Coronavirus Disease (COVID-19) and antibiotic consumption rates at a pandemic hospital and at the Oncology Hospital which operated as COVID-19-free on the same university campus. Significant increases in the infection density rate (IDRs) of BSIs caused by carbapenem-resistant Acinetobacter baumannii (CRAB) and ampicillin-resistant Enterococcus faecium (ARE) were detected at the pandemic hospital, whereas carbapenem-resistant Klebsiella pneumoniae BSIs were increased at the non-pandemic Oncology Hospital. Pulsed field gel electrophoresis showed a polyclonal outbreak of CRAB in COVID-19 intensive care units. Antibiotic consumption rates were increased for almost all antibiotics, and was most significant for meropenem at both of the hospitals. Increased IDRs of CRAB and ARE BSIs as well as an increased consumption rate of broad-spectrum antibiotics emphasize the importance of a multimodal infection prevention strategy combined with an active antibiotic stewardship program.

The impact of COVID-19 pandemic on nosocomial multidrug-resistant bacterial bloodstream infections and antibiotic consumption in a tertiary care hospital.

We investigated the change in the epidemiology of nosocomial bloodstream infections (BSIs) caused by multidrug-resistant bacteria during Coronavirus Disease (COVID-19) and antibiotic consumption rates at a pandemic hospital and at the Oncology Hospital which operated as COVID-19-free on the same university campus. Significant increases in the infection density rate (IDRs) of BSIs caused by carbapenem-resistant Acinetobacter baumannii (CRAB) and ampicillin-resistant Enterococcus faecium (ARE) were detected at the pandemic hospital, whereas carbapenem-resistant Klebsiella pneumoniae BSIs were increased at the non-pandemic Oncology Hospital. Pulsed field gel electrophoresis showed a polyclonal outbreak of CRAB in COVID-19 intensive care units. Antibiotic consumption rates were increased for almost all antibiotics, and was most significant for meropenem at both of the hospitals. Increased IDRs of CRAB and ARE BSIs as well as an increased consumption rate of broad-spectrum antibiotics emphasize the importance of a multimodal infection prevention strategy combined with an active antibiotic stewardship program.

A screening study for COVID-19-associated pulmonary aspergillosis in critically ill patients during the third wave of the pandemic.

BACKGROUND: COVID-19-associated pulmonary aspergillosis (CAPA) has been reported as an important cause of mortality in critically ill patients with an incidence rate ranging from 5% to 35% during the first and second pandemic waves. OBJECTIVES: We aimed to evaluate the incidence, risk factors for CAPA by a screening protocol and outcome in the critically ill patients during the third wave of the pandemic. PATIENTS/METHODS: This prospective cohort study was conducted in two intensive care units (ICU) designated for patients with COVID-19 in a tertiary care university hospital between 18 November 2020 and 24 April 2021. SARS-CoV-2 PCR-positive adult patients admitted to the ICU with respiratory failure were included in the study. Serum and respiratory samples were collected periodically from ICU admission up to CAPA diagnosis, patient discharge or death. ECMM/ISHAM consensus criteria were used to diagnose and classify CAPA cases. RESULTS: A total of 302 patients were admitted to the two ICUs during the study period, and 213 were included in the study. CAPA was diagnosed in 43 (20.1%) patients (12.2% probable, 7.9% possible). In regression analysis, male sex, higher SOFA scores at ICU admission, invasive mechanical ventilation and longer ICU stay were significantly associated with CAPA development. Overall ICU mortality rate was higher significantly in CAPA group compared to those with no CAPA (67.4% vs 29.4%, p < .001). CONCLUSIONS: One fifth of critically ill patients in COVID-19 ICUs developed CAPA, and this was associated with a high mortality.

COVID-19 Nedeniyle Ev Ízolasyonu Sırasında Gelişen Karbonmonoksit Zehirlenmesi

Amaç: COVID-19 pandemisinin bir sonucu olarak sosyal izolasyona bağlı özellikle yaşlı hastalarda hem zihinsel hem fiziksel durumları daha fazla etkilenmektedir. Olgu sunumuzdaki amacımız ileri yaştaki, yalnız yaşayan bir hastada karantina sürecinde gelişen yangının neden olduğu karbonmonoksit zehirlenmesine ve hiperbarik oksijen tedavisi sürecinde yaşanan zorluklara dikkat çekmektir. Olgu: Seksen üç yaşında, erkek, yalnız yaşayan hasta, COVID-19 PCR’si pozitif olması nedeni ile ev izolasyonundayken yangın çıkması sonucunda ciddi karbonmonoksit zehirlenmesine bağlı Glasgow-Koma skoru (GKS) 8 olması üzerine entübe edilerek dış merkezden yoğun bakımımıza kabul edildi. Özellikle yangında kalan olgularda karbonmonoksit ve hidrojen peroksit maruziyetinin yol açtığı hipoksi organ yetmezliği ve ölüm ile sonuçlanmaktadır. Ciddi karbonmonoksid zehirlenmelerinde hiperbarik oksijen tedavisi (HBOT) önerilmektedir. Bizim hastamızda da GKS düşük, kardiyak iskemi bulguları, karboksi hemoglobin düzeyi %30 olması nedeniyle acil HBOT planlandı. Maruziyetinin 24. saatinde 2.4 ATA (absolute atmosphere), 120 dakika, çok kişilik basınç odasında HBOT uygulandı, sonrasında komplikasyon görülmedi. Tedavi sürecinde basınç odasında bulunan hemşire ve doktorda COVID bulaşı görülmedi. HBOT seansı sonrası 2. günde septik şok gelişen hastaya tekrar tedavi uygulanamadı. HBOT sonrasındaki 5. günde GKS 14, hemodinamisi stabil olması üzerine başarılı bir şekilde ekstübe edildi. Hastamızda yatışından itibaren yüksek oksijen gereksinimi olmadı, ARDS gelişmedi, inhalasyon hasarı saptanmadı, toraks bilgisayarlı tomografisinde (Şekil 1) COVID ile uyumlu periferal buzlu camlar izlendi. HBOT öncesi dış merkezdeki kraniyal MRG’sinde putamende laküner enfarktları mevcuttu. Kontrolünde ise multipl akut iskemik difüzyon kısıtlılıkları (Şekil 2) saptandı ancak tekrar HBOT seansı için transfer edilmesi, yeni ekstübe edilmiş olması nedeni ile güvenli olmayacağından tekrarlanmadı. Takip eden günlerde yutma disfonksiyonuna bağlı gelişen aspirasyon pnömonisi ve septik şok nedeni ile kabulünden sonraki 17. günde eksitus oldu. Sonuç: Yaşlı hastalarda, sosyal izolasyona bağlı yaşanan sorunların tanımlanması ve bakım hizmetlerinin geliştirilmesi COVID-19’a bağlı ölümlerin azaltılmasında rol oynayabilir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Hacettepe Üniversitesi Anestezi Yoğun Bakım Ünitesinde Ízlenen COVID-19 Tanılı Hastalarda Sıvı Dengesinin Mortalite Üzerine Etkisi

Amaç: Yoğun bakım ünitesinde (YBÜ), akut böbrek hasarı (ABH), akut solunum sıkıntısı sendromu (ARDS), sepsis, yüksek riskli cerrahi gibi belirli hasta popülasyonlarında pozitif sıvı dengesinin bağımsız olarak kötü prognozla ilişkilendirilmiştir. Özellikle COVID-19 hastalarında;ARDS, ABH, vazopresör (VP) ihtiyacının birlikteliği sıvı yönetimini karmaşık hale getirebilir. Bu çalışmadaki amacımız;ünitemizde COVID-19 ile takip edilen hastalarda, belirli zaman aralıklarındaki sıvı dengelerini incelemek, erken (28 gün) ve geç dönem (90 gün) mortalite üzerindeki etkilerini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Etik kurul onayı sonrası, Nisan 2020-Mart 2021 tarihleri arasında, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Anestezi YBÜ’de COVID-19 enfeksiyonu (PCR pozitif veya bilgisayarlı tomografi uyumlu) nedeni ile 24 saatten uzun yatan hastalar dahil edildi. Hastaların demografik verileri, ek hastalıkları, yatış nedenleri, sıvı dengeleri, oksijenizasyon durumları, laboratuvar parametreleri, erken ve geç dönem mortaliteleri retrospektif olarak incelendi. Ístatistiksel analizlerde ki-kare, t-testi, Mann-Whitney U testi, lojistik regresyon analizleri kullanıldı. Bulgular: Íki yüz altı hasta (163 PCR pozitif) çalışmaya dahil edildi. Yirmi sekiz günlük yoğun bakım mortalite oranı %30, 90 gün mortalite oranı %41,7 idi. Yaş, cinsiyet, APACHE II skoru, sepsis, ARDS, ABH, 1., 2., 7., 14. günlerdeki VP gereksinimi ve sıvı dengesi 28 günlük YBÜ mortalitesi ile ilişkiliyken (Tablo 1);multivariate regrasyon analizleri sonucunda ise 28 günlük mortalite için bağımsız değişkenlerin, ABH (ß=-2,059, p<0,001), ilk gündeki VP gereksinimi (ß=3,326, p=0,009), CRP (ß=0,07, p=0,009) ve AST değerleri (ß=0,014, p=0,016) olduğunu saptadık. Doksan günlük mortalite için yapılan multivariate regrasyon analizinde de ABH (ß=-3,03, p<0,001), vazopresör ihtiyacı (ß=5,269, p=0,013) bağımsız değişken iken sıvı dengesi bağımsız değişken olarak saptanmadı. Sonuç: Yoğun bakımda izlenen COVID-19 hastalarında pozitif sıvı dengesinin kısa ve uzun dönemdeki yoğun bakım mortalitesi için bağımsız bir neden değil ABH ve vazopresör ihtiyacı varlığının sonucu olduğu kanaatine vardık. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Farklı Varyantların ve Aşıların Yoğun Bakımda Ízlenen COVID-19 Hastalarının Klinik Sonuçlarına Etkileri

Amaç: Halk sağlığını ciddi şekilde etkileyen;toplu sokağa çıkma yasaklarına, dünya ekonomisinin gerilemesine ve yaklaşık 4,5 milyon ölüme neden olan şiddetli akut solunum yetmezliği sendromu-koronavirüsü-2’nin (SARS-CoV-2) 2019 Aralık ayında Wuhan’da görülmesinden bu yana değişik varyantlar tanımlanmış ve aşılar kullanıma sunulmuştur. Biz de çalışmamızda farklı COVID-19 varyantlarında aşılamanın hastane ve yoğun bakım klinik gidişatı ve sonucu üzerine etkilerini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Etik kurul onayı alındıktan sonra, Hacettepe Üniversitesi Hastanesi Anestezi COVID Yoğun Bakım Ünitesi’ne (YBÜ), Ağustos 2020-Ekim 2021 tarihleri arasında, yatan hastaların retrospektif olarak kayıtları incelenmiştir. PCR pozitifliği, hastane ve yoğun bakım yatış, tarih ve süreleri, demografik veriler, APACHE II, SOFA, Charlson comorbidity index (CCI), mekanik ventilasyon (MV) tipi ve süresi, takipte gelişen organ yetmezlikleri, renal replasman tedavisi (RRT) uygulaması, şok gelişimi, aşılanma varlığı ve çeşidi kaydedilmiştir. Wuhan, Íngiliz (alfa), delta varyantları ve aşılanma varlığına göre hastalar gruplandırılmıştır. Ístatistiksel analizlerde ki-kare, t-testi, ANOVA, Kruskal-Wallis testleri kullanılmıştır. Bulgular: Çalışma perspektifinde taranan hasta sayısı 542 olup;bunların 132’sinin verilerindeki kayıp ve eksiklikler, 144’ünün COVID-PCR negatifliği nedeni ile dışlanması sonucu toplamda 266 hasta çalışmaya dahil edilmiştir (Tablo 1). Tüm hastaların 157’si (%59) yoğun bakım yatışı öncesi ve sırasında herhangi bir aşı yaptırmamış olup, geri kalan 109’unun (%41) en az bir aşısı mevcuttur. Aşısız olan grup, en az bir aşısı olan hasta grubu ile karşılaştırıldığında;IMV (invaziv mekanik ventilasyon) ihtiyacı, maksimumum SOFA skoru, organ yetmezliği gelişimi, sekonder enfeksiyon görülme sıklığı ve mortalite oranı anlamlı yüksek tespit edilmiştir. Sonuç: Yoğun bakımda izlenen hastalarda farklı COVID varyantlarının arasında mekanik ventilasyon süresi, hastane yatış süresi değişkenlik gösterir. Etkin aşılanma yoğun bakımda izlenen ağır COVID-19 hastalarının klinik sonuçlarını iyileştirmektedir ve ölüm oranlarını azaltmaktadır. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Stroke Mechanism in COVID-19 Infection: A Prospective Case-Control Study.

BACKGROUND: The characteristics and pathophysiological mechanisms involved in acute ischemic stroke in patients with COVID-19 infection have not been fully clarified. We prospectively studied the phenotypic and etiological features of acute stroke occurring in COVID-19 infection. PATIENTS & METHODS: Within nine months starting from April-2020, the presence of COVID-19 infection was determined by thoracic CT and SARS-CoV-2 PCR in all acute stroke cases managed in a single tertiary center. Consecutive and prospective data on vascular risk factors/comorbidities, in-hospital quality metrics, discharge outcomes, etiological subclassification and blood markers of thrombosis / inflammation were compared in 44 COVID-19 positive cases (37 acute ischemic stroke, 5 TIA, 2 intracerebral hematoma) and 509 COVID-19 negative patients (355 ischemic, 105 TIA, 44 hematoma and 5 stroke mimic). RESULTS: COVID-19 positive patients had more severe strokes, delayed hospital admission, longer hospital stay, higher mortality rates, but had similar vascular risk factors/comorbidities frequency, thrombolysis/thrombectomy utilization rates, metrics, and stroke etiological subtype. They had significantly higher CRP, fibrinogen, ferritin, leukocyte count and lower lymphocyte count. No difference was detected in aPTT, INR, D-dimer, platelet, hemoglobin, homocysteine levels and ANA, anti-dsDNA antibody and ENA panel positivity rates. Anti-phospholipid antibodies have been studied in 70% of COVID-19 positive and all cryptogenic patients, but were never found positive. Tests for coagulation factor levels and hereditary thrombophilia did not show major thrombophilia in any of the stroke patients with COVID-19. CONCLUSION: We documented that there is no significant difference in etiological spectrum in acute stroke patients with COVID-19 infection. In addition, cryptogenic stroke and antiphospholipid antibody positivity rates did not increase.